Przewidując jak długo i mozolnie budowana będzie moja książka, “Odrębna kat-egoria” , zdałem sobie sprawę, że powinienem podzielić się swoim pomysłem na jej konstrukcję, Postanowiłem udostępnić schemat, którym kieruję się wkładając poszczególne fragmenty w odpowiednie miejsce. Mam nadzieję, że ułatwi to poruszanie się w gąszczu pozornie nie powiązanych ze sobą strzępów relacji i refleksji:
“Odrębne kat-egorie” to historia człowieka, który poznając srodze skrzywdzonych ludzi zaczyna rozumieć, że jego spotkania nie są przypadkowe. Odnajduje w nich bowiem „modele ofiar” własnych czynów. Krzywd realnie przez niego innym wyrządzonych ale również takich, których jedynie zamierzał się dopuścić. Wciąga go to w zawiły proces samosądu, identyfikacji (a zarazem konfrontacji) z gnębicielami swoich rozmówców. Przeżywa ich (oprawców) historie poniekąd jak własne, zastanawiając się czy jest w stanie im (a zatem i równocześnie sobie) wybaczyć. Wkrótce przestaje rozróżniać co w tej mieszanie wspomnień i identyfikacji zdarzyło się naprawdę. Czego się dopuścił on sam a co zasugerowały mu relacje poszkodowanych. Czy jego droga do rozliczenia się z własną przeszłością staje się przez to trudniejsza czy prostsza?
Kiedy wreszcie podejmuje desperacką próbę odkupienia swoich (ale również innych) win, los zaczyna z nim się „bawić”, ponieważ jego wysiłki zostają powszechnie ocenione jako swoisty heroizm nieskazitelnego człowieka. W ten sposób wpada w pułapkę zakłamania, jeszcze większego od tego w jakim żył poprzednio. Jego myśli zaczynają krążyć rozpaczliwie poszukując odpowiedzi na pytanie: kim w końcu jest katem czy uzdrowicielem udręczonych dusz?… i jak bliski jest między nimi dystans?

I. DOM TEKLI

II. PROJEKT FISTASZKI

III. OFIAROWANIE ZYTY

IV. PIERWSZYM KAMIENIEM

V. ZADOŚĆUCZYNIENIE

VI. JAŚNIEJSZA STRONA MROKU

ODRĘBNA KAT-EGORIA VI. Jaśniejsza strona mroku (Brudnopis 1)
DZIEŃ PIERWSZY:
Znowu tutaj jestem. Czuję wciskające się we mnie myśli. Nie opieram się, pozwalam im wpływać i wypływać. Wyglądają jak zamglone tarcze zegara. Uśpione w nich, ruchome obrazy odsłania i budzi, wolno przesuwająca się po krągłej tarczy ekranu wskazówka. Jedne są bardzo osobiste inne neutralne lub zupełnie mi obce. Większość związana jest z wydarzeniami, w których osobiście uczestniczyłem. Teraz wyglądają inaczej niż je zapamiętałem. Przyjmuję ten fakt bez zdziwienia. Przyglądam się bez ekscytacji, nie oceniam: nie akceptuję, nie odrzucam. Nie zatrzymuję, płyną dalej…

Czytaj dalej na kolejnej stronie…